حریم طوس مگر طور وادی سیناست
 که روی پاک ، جلوه گاه نور خداست
 
 چو کعبه ساحت قدسش مطاف اهل یقین
 رواق صحن نو و کهنه مروه است و صفاست
 
 پیمبران به طواف و فرشتگان در سعی
 یکی به ذکر نماز و دگر به فکر دعاست
 
 شرف برد به مقامش مقام ابراهیم
 غبار او به رخ زمزم آبرو افزاست
 
 به خاک او حجر الاسود استلام کند
 که پاره ی تن پیغمبر خدا این جاست
 
 چنان که در عرفاتت گنه ببخشایند
 نگاه او قلم محو جرم و عفوخطاست
 
 غبار خاک قدم های زائر حرمش
 صبا برد به شفاخانه ها که محض شفاست
 
 شعار نور خدا جلوه ی جمال نبی
 کمال علم علی نور دیده ی زهراست
 
 هماره این در رحمت به سوی مردم باز
 که حج ملّت ایران و کعبه ی فقراست
 
 بگوبه موسی عمران ب کوه طور مرو
 وگرنه با(ارنی)(لن ترانتیت)اولی است
 
 زکوه طوربیاخدمت رضا درطوس
 که درجمال خدایی اوخداپیداست
 
 چه اختلاف لطیفی ب موقع اعجاز
 میان موسی عمران و زاده ی موساست
 
 برای خلقت آن اژدهای هوا انگیز
 همیشه تکیه ی موسا برآن بلند عصاست
 
 ولی امام. نگاهی به نقش پرده فکند
 زهیبت نظرش شیرزنده شد برخاست
 
 یکی به فیض عصاو یکی به نور نگاه
 ببین تفاوت ره ازکجای تا به کجاست
 
 زمین ببوس «ریاضی» که این فضای بهشت
 حریم حرمت سلطان دین، امام رضاست