تلخمو مثل شکر شکر که دارم این از

اول صبح به ذکرت دهنم شیرین

درد دارم که سر صبح نشستم به درت

باز هم درد بده درد مرا تسکین است

چقدر عطر خوشی میوزد از باغ سحر

پرچم نام تو زیبایی این پرچین است

آنکه دیده قد و بالای تو را بین نماز

عاشق هر که شود غیر تو کوته بین است

هر چه من میکشم از دست خطای خودم است

حجم پرونده ی بیچارگی ام سنگین است

جان زهرا بغلش کن دل رسوایم را

نوکر سر به هوای تو سرش پایین است