غم مخور، ایّام هجران رو به‏ پایان می ‏رود
 این خمارى از سر ما مى‏ گساران مى رود
 
 پرده از روى ماه خویش، بالا مى ‏زند
 غمزه را سر مى‏ دهد، غم از دل و جان مى ‏رود
 
 بلبل اندر شاخسار گل هویدا مى‏ شود
 زاغ با صد شرمسارى از گلستان مى ‏رود
 
 محفل از نور رخ او نورافشان مى‏ شود
 هر چه غیر از ذکر یار، از یاد رندان مى ‏رود
 
 ابرها از نور خورشید رخش پنهان شوند
 پرده از رخسار آن سرو خرامان مى‏ رود
 
 وعده دیدار نزدیک است، یاران مژده باد
 روز وصلش مى رسد، ایّام هجران مى ‏رود