من عادتم شده هر روز برای تو

یه روضه ای بخونم از غمای تو

غمای کربلای تو

چطور بگم چقدر غمت تو این دله

هنوزم از کسی نمیکنم گله

ولی دلم پُره از دست حرمله

آره بازم میگم خیلی دلم پُره

این قصه غیر قابل تصوره

یه دونه شاهدم یه پاره چادره

یه پاره چادرم دیگه به درد زینبت نمیخوره

چشت روشن کوفه و شامم بُردن

چشت روشن تو ازدحامم بُردن

چشت روشن بزم حرامم بُردن

حـسین جان حـسین جان … حـسین جان حـسین جان

غروب روز آخر از کنار تو

به خیمه اومد اسب بی سوار تو

به یادشه خواهر بی قرار تو

نمیره یادم اون ساعت آخرت

طبق سفارش آخر مادرت

زدم دم حرم بوسه به حنجرت

رفتی و بعد از اون ندیدمت ولی

یه موقع دیدمت که توی مقتلی

لحظه ی آخر و ضربه ی اولی

سنان به شمر میگفت کارو تموم کن چرا پس معطلی

چشت روشن چقدر غنیمت بُردن

چشت روشن چیا به غارت بُردن

چشت روشن مارو اسارت بُردن

حـسین جان حـسین جان … حـسین جان حـسین جان

کوفه و بغض حیدر و حسودیا

شبیه مادرم با این کبودیا

یه راست بریم محله ی یهودیا

هر چی صدا زدم من یه زنم زدن

هم به تو سنگ زدن هم به منم زدن

اسمتو بُردم و تو دهنم زدن

امون زِ مستی و زِ قیل و قالشون

خدا به خیر رسوند بدا به حالشون

جون خودم نمیکنم حلالشون

من اگه بگذرم مگه اباالفضل میشه بی خیالشون

چشت روشن زینب و کوچه بازار

چشت روشن اون همه مردم آزار

چشت روشن میزدم از قلبم زار

حـسین جان حـسین جان … حـسین جان حـسین