نمیخواهم بدانم در فراقت بردباری را 

نگیر ای دوست با مردم سر ناسازگاری را 

خدایا بیشتر کن در دلم این زخم کاری را

به روی شانه ی خود میکشم امروز باری را 

که خم شد شانه ی هفت آسمان در زیر اندوهش 

بمیرم من برای آن تن زخمی و مجروحش

گل اشکم شکوفه زد هوا قدری بهاری شد 

دوباره کوچه ی دل مست گلبانگ قناری شد

هر آنچه عشق می افتاد به گوش خم آری شد 

ترانه مرد و نوحه زنده ماندو اشک جاری شد

فدای شاعری که زلف معشوق است ممدوحش 

بمیرم من برای پیکر زخمی و مجروحش

بگویم غیر او درد دل آشفته را با که 

ندارد قدر خوبی های او را اهل دنیا که