آفرینش ز غبار قدم توست ، حسین
آسمان ، سایه نشین علم توست ، حسین
.
کعبه و سعی و صفا ، حلّ و حرم ، رکن و مقام
صفحه ای از حرم محترم توست ، حسین
.
هر کجا عشق و کمال و عظمت دایره بست
نقطه‌ی دایره ، نوک قلم توست ، حسین
.
نعمتی را که خداوند از آن می پرسد
دوستی تو و یک از نِعَم توست ، حسین
.
ذکر نام تو کنم در همه جا چون گویند
هر کجا نام تو آید ، حرم توست ، حسین
.
اشک روز و شب ما وقف تو ، ای کشته ی عشق
گریه گر هست ، سزاوار غم توست ، حسین
.
در میان حرم جمله امامان هدی
پرچم سرخ ، نشان حرم توست ، حسین
.
من نگریم به عزایت که بهشتم بدهند
ور بهشتم بدهند از کرم توست ، حسین
.
گر خدا بگذرد از جرم دو عالم به جزا
یک جزای کم اصحاب کم توست ، حسین
.
جگرم پاره شد از داغ جگرگوشه ی تو
آن که افراخته سرو ارم توست ، حسین
.
کمرت بعد ابوالفضل ، دگر راست نشد
شاهدم اشک تو و قدّ خم توست ، حسین
.
در ره عشق زدی گام و در این راه خطیر
طفل شش ماهه ی تو ، هم قدم توست ، حسین
.
بر سرافرازی اسلام و براندازی کفر
قهرمان خواهر تو ، هم قسم توست ، حسین
.
آیه ی کهف که خواندی ، خبر پیروزی است
سر بر نیزه بلندت علم توست ، حسین
