غریبانه قدم می‌زد میان کوچه‌ها تنها

سفیر افتاد بین کوفیان بی‌وفا تنها

نماز خویش را خواند و نگاهی پشت سر انداخت

نمیشد باورش خوانده‌ست تعقیبات را تنها

به‌جز آن زن که مردانه رسید و میزبانش شد

رها کردند مسلم را غریب و آشنا تنها

دلش می‌خواست بهر دلبرش پیغام بفرستد

میا کوفه؛ اگرهم آمدی تنها بیا، تنها

بمیرم ای عزیز فاطمه در گودی گودال

تو ماندی و سنان و زجر و شمر بی‌حیا تنها

سر پیراهنت دعوا شد امّا رأس پاکت را

سرفرصت رسید و ذبح کردش از قفا تنها

بمیرم آن‌که عالم زیر دینش بود

از این دنیا نصیبش شد فقط یک بوریا تنها