توو کوچه‌ها راه می‌رم و / به پیرهنش فکر می‌کنم

به اون سری که از قفا / می بُرَنش فکر می‌کنم

الهی، بمیرم

توو کوچه‌ها راه می‌رم و / به مرکبا فکر می‌کنم

به اون تنی که می‌مونه / به زیر پا فکر می‌کنم

الهی، بمیرم

شکسته بی‌صدا منو، این درد

که نیست میون کوفیا، یک مرد

چجور بگم حسین من، برگرد

حسین من نیا نیا، آقا!

نیا به شهر کوفیا، آقا!

توو کوچه ها راه می‌رم و / گریه م می‌گیره بی‌صدا

به یاد مادر حسین / که زخمی شد توو کوچه‌ها

الهی، بمیرم

به دستای عموم، علی / که بستنش فکر می‌کنم

همش به اون پهلویی که / شکستنش فکر می‌کنم

الهی، بمیرم

مادر بی‌پناهشو، دیدم

کبودی نگاهشو، دیدم

محسن بی‌گناهشو، دیدم

حسین من نیا نیا، آقا

نیا به شهر کوفیا، آقا

دارن کشون کشون منو/ میون کوچه می‌برن

فکر می‌کنم به دخترات / که راهی این سفرن

توو کوفه، می‌ترسن

توو کوچه‌ها راه می‌رم و / به کربلا فکر می‌کنم

به اون سری که می‌برن / رو نیزه‌ها فکر می‌کنم

به اشکات، می خندن

الهی سنگی رو سرت، نباره

کسی به سینه‌ی تو پا، نذاره

ببین که مسلم تو بی، قراره

حسین من نیا نیا، آقا

نیا به شهر کوفیا، آقا