دارد سر تعظیم، سر ما به نجف
خیلی شده‌ایم عاشق و بی‌تاب نجف

مقصود اگر کعبه و بت‌خانه نبود
مایل بشود قبله‌ی ماها به نجف

از خاک اضافی شما خلق شدیم
مادر به مدینه رفت و بابا به نجف

دل را به کسی ندادم الّا به علی
لا حول و لا قوّة الّا به نجف

دل پر زده و کبوتر بام شماست
پرمی‌کشد از گنبد خضرا به نجف

دیوانه‌ی ایوان طلایی هستم
مجنون علی و مرتضایی هستم