شیرخدا، علی؛ سیّد اوصیاء، علی
مأموم احمد و مرشد انبیاء، علی
شمس هدی، علی؛ سوره‌ی هل أتی، علی
مصداق اوّل آیه‌ی إنّما، علی

رفتی توو کعبه، درارو بستی
نه کسی فهمید که تو کی هستی
با همون جام اوّل چشمات
عالمی موند و عالم مستی

اگه یکی بگه نرو میخونه
تو که نداری جنبه‌ی پیمونه
میگم از انگور ضریح، یک‌دونه
روی لبت بذار، بشی مثل من دیوونه؛ دیوونه دیوونه

واسه فتح جهان، غرّش این أسد بسه
درسی که غضبش داده به عبدود بسه
یک یاعلی برای دفع دیو و دد بسه
توو هر همّ‌وغمی یه یاعلی‌مدد بسه

تووی این عالم، هرکی مضطر شد
ملجأ قلبش اگه حیدر شد
قلعه‌ی غم‌هاش مثه خیبر شد
یاعلی گفت و قلعه بی‌در شد

روز و شبام به پای ساغر میره
حسابش از دست دلم درمیره
سراپا مستم و بازم می‌میرم
واسه شرابی که از ایون طلاش سرمیره؛ سرمیره سرمیره

توو قلبم از الست، اسم خودت نشست و بس
دل‌بسته‌ی تو، دل به حرم تو بست و بس
حق، هرزمان و هرآیینه با تو هست و بس
حق با تو هست و من بنده‌ی حق‌پرست و بس

میثم تمّار، جعفر طیّار
جابر و سلمان، بوذر و عمار
رمز تکثیره اون‌همه سردار
بوده اکسیر حیدرکرّار

اونی‌که توو شطّ شراب افتاده
یعنی به خاک بوتراب افتاده
بوسیدن لبایی که از شوق
یه‌بوسه به ضریحت آب افتاده، آزاده؛ آزاده آزاده

شد مهمون نجف، عاشق حیرون نجف
عین مرکز عرش خدا می‌مونه نجف
خوشبختی یعنی اون‌که می‌خوره نون نجف
دور کعبه، همش آینه می‌گردونه نجف
مرده، زنده کنه ریگ بیابون نجف
تندتر می‌زنه قلبم، زیر بارون نجف
اقیانوس میه، فرشای ایوون نجف
هرچی خواستی بمون؛ مال بابامونه نجف

یاعلی گفتیم؛ قطره دریا شد
یاعلی گفتیم؛ گره‌ها واشد
چه شبا روز و چه نشدها شد
تپش دل، یاعلی‌مولا شد
اینه سرمستی؛ اینه مشتاقی
چه دل تنگی؛ چه سر داغی
منم و مستی؛ تویی که هستی
و هو الباقی

کنار خم می‌میرم ان شاءالله
همینه سرنوشت من هاوالله
بگو به قنبرت، سرم آماده‌اس
بیاد و نذرمو به پات ادا کنه،بسم الله؛ بسم الله بسم الله