من کیستم ای حقیقت زهرا!
تا دم‌زنم از خصائل و خویت
زیبد که سر حسین در هرگام
گردد سر نیزه‌ها، ثناگویت
با آن‌که خمیده قامتت از غم
یک‌دم نفتاد خم به ابرویت

هم رشته‌ی خصم را گسستی تو
هم پشـت یزید را شکستی تو

تو حیدر حیدری؛ خدا داند
زهرای مکرّری؛ خدا داند
هم عمّه‌ی نه‌امام معصومی
هم کوثر کوثری؛ خدا داند
بعد از زهرا که او، تویی تو او
از کلّ زنان سری؛ خدا داند

هنگام حمایت از امام خود
هم‌سنگر مادری؛ خدا داند

اوصاف تو کار مادرت زهراست
از مدح فراتری؛ خدا داند
در قدر و جلال و عصمت و پاکی
زهرای مطهّری؛ خدا داند
بر رووی دو دست مادرت زهرا
قرآن پیمبری؛ خدا داند

با کوه مصائبت، چهل‌منزل
همگام برادری؛ خدا داند

وحی نبوی، کلام زیبایت
اعجاز علی، زبان‌ گویایت