به هر که روزِ ازل نعمتی عطا کردند
 مرا به روضه ی ارباب مبتلا کردند
 
 دلم خوش است گره های زندگی مرا
 به حُرمتِ قسمِ «یا رقیه»وا کردند
 
 بهشت از نظرِ آسمانیان افتاد
 همین که کرب و بلای تو را بنا کردند
 
 کبوترِ دلِ من را درست روز ازل
 حوالیِ حرمِ کربلا رها کردند
 
 منِ خراب کجا و هوای روضه ی تو..
 مرا به لطف «حسن»با تو آشنا کردند
 
 برای زخم تنت گریه کردم و دیدم
 علی و فاطمه عمری مرا دعا کردند
 
 #
 
 جماعتی که تو را می زدند در گودال
 فقط به تو نه...به انسانیت جفا کردند
 
 کسی نگفت چرا نعل تازه آوردند
 کسی نگفت سرت را چرا جدا کردند
 
 چه ها که زینب کبری ندید در گودال..
 سنان و حرمله با پیکرت چه ها کردند