اگرچه عاشق تو در بدی زبانزد بود
ولی همیشه به من خوبی تو بی حد بود

من آن کبوتر هر جایی‌ام که بر بامت
به شوق دام، دلم گرمِ رفت و آمد بود

من آن سلام پس از هر نماز هر روزم
که در تلاش رسیدن به تو مقید بود

چگونه می‌شود آقا که با وجود تو باز
درون برزخ عاشق شدن مردد بود

همیشه حرف زدن با تو مهربان آقا
برای عاشقی‌ام فرصتی مجدد بود

مرا همیشه به جدت شناختی گفتی
همانکه بین حسینیه سینه می‌زد بود
* *
نبود قسمتم امشب به کاظمین روم
کبوتر دلم ای کاش بین مشهد بود