ای صفای قلب زارم هر چه دارم از تو دارم
تا قیامت ای رضا جان سر ز خاکت بر ندارم
منم خاک درت غلام و نوکرت
مران از در مرا به جان مادرت
علی موسی الرضا ....


کُلَّمَا ضاقَتْ حَیاتِی قِیلَ لِی اقْصِدْ للرَّؤُوفِ
یَکْشِفُ اللهُ بِهِ الأَحزانَ بِالکَفِّ العَطُوفِ
ضَیْفُهُ وَلِی عَلَیْهِ حَقُّ إکْرامِ الضُّیُوفِ
عِندَهُ یا نَفسُ هِیمِی حَوْلَهُ یَا رُوحُ طُوفِی

وَقَفْتُ دُونَ زَادْ
عَلَى بَابِ الجَوادْ
أَیَا مَلجَا العِبَادْ
تَقَبَّلْ خَادِمَک  


غیر تو یاری ندارم با کسی کاری ندارم
گر مرا از در برانی جای دیگر من ندارم
تو خوبی من بدم به این در آمدم
به جان فاطمه مکن مولا ردم
علی موسی الرضا علی موسی الرضا ....


ما سَمِعْتُ أنَّکَ أَقْصَیْتَ عَبْداً عِنْدَ بَابِکْ
وَلِذا مَا زِلْتُ مُنْتَظِراً هُنا رَدَّ جَوابِکْ
انا مَنْ ضَیَّعْتُ قَلبِی یَا إِمامِی فِی رِحَابِکْ
صَدِّقَ انِّی سَأَضِیعُ یَا حَبیبی فِی غِیابِکْ


غِنایَ کُلُّهُ
تِرابٌ مِنْ ثَراکْ
وَرِزقِی دَمعَتِی
وَفَوْزِی أَنْ اَراکْ