وقتی بنای خلقت ما را خدا گذاشت

ما را برای نوکری تو جدا گذاشت

هر قطعه از زمین چو بهشت کسی شد و

از بهر عاشقان حرم کربلا گذاشت

ما جمله را به ناز تو چون در نیاز دید

بر تو مقام شاهی و ما را گدا گذاشت

دل را سپرد دست تو و در وجود من

دریائی از محبت زهرا به جا گذاشت

از بس که ذات حق به شما دل سپرده بود

شرط وصال خویش به حبّ شما گذاشت

هم سنگتان نبود چو در عالم وجود

خود را برای جان شما خون بها گذاشت

تا وسعتی ذ رحمت خود جلوه گر کند

مهر تو را نهفته در این سینه ها گذاشت