غزلی بخوان بشوَد عیان ، که امیرِ روز جزا علیست
که حسابِ ما که عِقابِ ما ، که عذابِ ما همه با علیست
نشد از غم ضُعَفا جدا ، و َ کسی که در پیِ هر گدا
برَوَد شبانه و بی صدا ، ببَرَد لباس و غذا علیست
همه رمز و راز جهان بدان ، شده در عبای علی نهان
شد اگر کسی یَل و پهلوان ، به یقین که از دَمِ یا علیست