ابر غم پرور تو بانی سرمای من است

شب برفی فراقت شب یلدای من است

اشک در چشم به تنهای خون خندید 

بغض پی برد که این حالت حاشای من است

مشق دوری تو تکلیف شب و روزم شد

درس هجران تو سر خط الفبای من است