سخت است چگونه بنویسم محنت را
 آتش زده این زهر تمام بدنت را

آن روز دوشنبه که در خانیتان سوخت
 سوزاند تمام دل و باغ و چمنت را

از بغض گلوی تو کسی نیست خبر دار
 نشنیده از ان روز کسی هم سخنت را

از کودکیت سوختی و شکوه نکردی
 حالا همه دیدند ولی سوختنت را

هر پاره جگر تکه ای از غصه ی کوچست
 مادر تو کجایی که ببینی حسنت را

تشیع تو هر تیر که از چله برون شد
 میدوخت به تابوت نخی از کفنت را

این صحنه خودش گوشه ای از کربلا شد
 صد حرمله با تیر نشان کرده تنت را

هرچند کفن پاره و گلگون شده اما
 غارت که نکردست کسی پیرهنت را

سنگین که نشد سینه ات از چکمه ی شمری
 پر خون که نکردست سنانی دهنت را