بیا که خانۀ چشمم شود چراغانی

اگر قدم بگذاری به چشم بارانی

بیا که بی‌تو نیامد شبی به چشمم خواب

برای تو چه بگویم از این پریشانی؟

چرا کنم گله از روزهای دلتنگی؟

تو حال و روز دلم را نگفته می‌دانی!

نه دل بدون تو طاقت می‌آورد دیگر

نه تو اگر که بیایی همیشه می‌مانی

چه کرده با دل من داغ، دور از چشمت

چه کرده با دلم این گریه‌های پنهانی

ببین سراغ تو را هر غروب می‌گیرم

قدم قدم من از این کوچه‌های کنعانی

نسیم مژدۀ پیراهن تو را آورد

نسیم آمده با حال و روز بارانی

نسیم آمده با عطر عود و خاکستر

نسیم آمده با ناله‌ای نیستانی

بیا که دختر تو نیست ماندنی بی‌تو

بیا که کُشت مرا این شب زمستانی!