پای دل در پیشگاه یار لغزش می کند
 هر چه با ما می کند این نفس سرکش می کند

.

زیر گوش من بزن شاید بیاید اشک من
عاقبت این گریه ما را اهل بخشش می کند

.

اول ماه آمدم ردّم نکن ای با مرام
 سفره داری تو را عالم ستایش می کند

.

آی قربان کریمی که گدا را پس نزد

رب ما با عبد خاطی نیز سازش می کند

.

جان سلطان خراسان آبرویم را مریز
 این گناه آلوده دارد از تو خواهش می کند

.

هر زمان دلگیر بودم گفته ام یا فاطمه
 کودک آزرده را مادر نوازش می کند

.

لذت افطار قنبرهاست خرمای علی
 نوکری را رزق او دارای ارزش می کند

.

حُبّ حیدر شرط اصلی قبول بندگی است
 روز حشر او را خدا معیار سنجش می کند

.

چاره ی بی تابی ما صحن شاه کربلاست

آتش دل در حریم او فروکش می کند

.

روزه دار تشنه لب فابک علی العطشان ؛ حسین
 گریه را تنها خدا بر او سفارش می کند

.

آنقدر زیر سم مرکب پاشیده شد
 بوریا با گریه گفت این جسم ریزش می کند