پشتش شکست هر که پناهنده ی تو نیست

شد سر شکسته هر که سر افکنده ی تو نیست

خوشبخت که ما بار ملامت کشیده ام 

بیچاره آن که در دو جهان بنده ی تو نیست

نعلین خود به خاک مکش چشم ما که هست 

هرچند چشم بنده برازنده ی تو نیست

حسین ما را ببخش محض شفاعت دلت شکست 

چشمت به شمر خورد که زیبنده ی تو نیست 

ای شاه زخم خورده ی تشنه که بوریا حتی حریف جسم پراکنده ی تو نیست 

ما گریه میشویم ولی خوب واقفیم اینها علاج قلب ز جا کنده ی تو نیست