ازعطش لب روی لب می‌زد و پرپر می‌زد

تیرهم بوسه به دندان مطهّر می‌زد

درقفس بود و دگر قدرت پرواز نداشت

سنگاز هر طرفی دور تنش پر می‌زد

تاکه شمشیر به کتف و سر و بازو می‌خورد

مادری,‌دستِ شکسته شده ,‌ بر سر می‌زد

خواهرشاز روی تل داشت تماشا می‌کرد:

چهکسی نیزه به پهلوی برادر می‌زد؟

نفَسشتا ببُرَد تیر سه شعبه کم بود

تیرمی‌آمد و بر گودیِ حنجر می‌زد

کاررا تا که کند یکسره , قاتل آمد…

خندهبر لب…که خودش ضربه‌ی آخر می‌زد

پنجهدر بین محاسن زده و خنجر را

داشتبر نقطه‌ی گلبوسه‌ی خواهر می‌زد

تاکه فهمید , زنی ((وای بُنَیَّ)) می‌گفت

بالگد بر پسرش بدتر و بدتر می‌زد