سائلان شهر هم خوابند این ساعات شب
 آنقدر درمانده ام از خویش، بیدارم هنوز
 
 شرمسارم از اباصالح امام عصر خود
 چون نکرده ذره ای تغییر، رفتارم هنوز
 
 بندگانت توبه کردند و همه برگشته اند
 سر به زیر انداختم از بس گنهکارم هنوز
 
 هرچه می خواهی بخوان اما نخوان بی صاحبم
 هرچه هم باشم پدر دارم، علی دارم هنوز
 
 سیدی دلتنگ ایوانِ طلای حیدرم
 در نجف مانده دل مجنون و بیمارم هنوز
 
 خورده بر کارم گره، از کربلا جا مانده ام
 هرچه کردم وا نشد این عقده از کارم هنوز
 
 از شروع ماه، گریان وداعش بوده ام
 شد تمام این ماه رحمت، سخت می بارم هنوز
 
 یاد زینب بوده ام هر وقت شد وقت وداع
 داغدارش در وداعی سخت و دشوارم هنوز
 
 وقت رفتن آمده، آرام تر قدری حسین
 دل نکندم، صبر کن، مشتاق دیدارم هنوز
 
 مثل این پنجاه و شش سالی که بودم خواهرت
 هرچه غم در سینه ات داری خریدارم هنوز
 
 مادرم کرده وصیت تا ببوسم حنجرت
 از گلویت بوسه ای را من طلبکارم هنوز
 
 دیگر از ذبحت نزن حرفی، نمی دانی مگر
 می دهد یک خار در پای تو آزارم هنوز