نیازمند عطایم ،مرا رها نکنید
من آشنای شمایم مرا رها نکنید
 
کنار سفره ی روضه نشسته ام یک عمر
غلام صاحب عزایم ، مرا رها نکنید
 
شهید کرببلا نیستم ولی عمریست
اسیر کرببلایم ، مرا رها نکنید
 
نوشته ام به پیشانی ام ز روز ازل
که وقف خون خدایم(مرا رها نکنید)

پیام کرببلا را به نسل ها دادیم
آخ ،پیمبر شهدایم مرا رها نکنید
 
بدون لطف شما ،عاقبت بخیری نیست
دعا کنید برایم ، مرا رها نکنید
 
غبار قافله این گونه مو سپیدم کرد
که پیر درد و بلایم مرا رها نکنید
 
شبیه مادر فرزند مرده می گریم
ببین گرفته صدایم ،مرا رها نکنید
 
خلاصه،خلاصه من سگ کوی حسین می مانم
همین نشان وفایم ،مرا رها نکنید