عمری‌ست تشنه‌کامِ تو هستیم و آب نیست

عمری‌ست بی‌قرار نشستیم و تاب نیست

عمری‌ست در نبود تو همسایه‌ی شبیم

در آسمان هیچ دلی آفتاب نیست

سرشار از محبت و از مهربانی است

در عالم حضور تو حرف عذاب نیست

می‌جویمت به خواب و نفهمیده‌ام هنوز

در چشم‌های منتظرانِ تو خواب نیست

باید خودت برای ظهورت دعا کنی

در دست ما دعایِ فرج مستجاب نیست

ما گوش‌مان نمی‌شنود پاسخ تو را

ورنه سلام‌های کسی بی‌جواب نیست

ای مرد انتقام! زمانی که می‌رسی

دیگر بقیع مثل گذشته خراب نیست

بهتر بمیرد آنکه دلش بین روضه‌ها

از داغِ خشکیِ لب جدت کباب نیست

::

حالا که حرف تشنگی آمد، مصیبتی

بالاتر از مصیبت طفل رباب نیست