سخت است پیش پای پسر، دست و پا مزن

جانِ جواد، مادر خود را صدا مزن

حالا که زهر شیره ی جانِ تو را کشید

آتش به جان این جگر مبتلا مزن

بالا سرت جواد و اباصلت آمدند

پس بینِ هجره ناله ی واغربتا مزن

از شانه ی جواد کمی هم کمک بگیر

بر روی خواهش پسر خویش، پا مزن

گرچه به یاد مادرت آتش گرفته ای

پیش جواد، حرفی از آن کوچه ها مزن

قدری بنوش جرعه ی آبی و، این همه

با یاد کربلا، طرفی آب را مزن

این دست از شراره ی زهر آب گشته است

بر صورتت به یاد لبِ سرجدا مزن

آقا عبا بکش به سر اطهرت، ولی

حرف از عبای کشته ی کرببلا مزن