اگر ابرم چرا باران به این صحرا نمی بخشم

گمانم بُخل دارم چونکه چون دریا نمی بخشم 

من از تو عفو می خواهم سحرها ، روزها اما 

نمی دانم چرا همسایه خود را نمی بخشم 

چه إرحم تُرحمی خواندم شب و وقتی که صبح آمد 

عیالم بخشش از من خواست ، دید اما نمی بخشم 

خطایی می کند گهگاه فرزندم خداوندا 

چرا وقتی پشیمان شد ، خداوندا ! نمی بخشم 

شفای قلب بیمارم مناجات ابوحمزه است 

تو هم من را ببخشی ، خویش را مولا ! نمی بخشم 

خطا کارم ، گنهکارم ، پر از عصیانم اما من 

پریشانم ، پشیمانم ، نگو آقا ! نمی بخشم 

تو حق داری از این بیچاره رویت را بگردانی 

به من هر چیز می خواهی بگو ، إلّا نمی بخشم 

شفیع آورده ام با خود ، ببین غمگین زهرایم 

نگو با من ؛ تو را در روضه زهرا نمی بخشم