آی گلچین گل من لایقِ جز دیدن نیست
 جُرمِ پژمردِگیش نه به تبر چیدن نیست

.

چکمه بردار از این سینه ، رها کن مویش
 حرمتِ کعبه ی من جز به پرستیدن نیست

.

سنگ ها فاصله ی تیغ و سنان را پُر کرد
 هیچ جای بدنش قابل بوسیدن نیست

.

کمتر از بوسه به این حجمِ گلو کم لطفی ست
 بوسه گاه علوی جای خراشیدن نیست

.

زینت دوش نبی را همه بُردید ز یاد
 به خدا این بدنِ اسب دوانیدن نیست

.

خودش از داغ جگرسوز عطش سوخته است
 آی خورشید برو موقع تابیدن نیست

.

چه بلائی سر این شاه غریب آوردید
 که شناسائی او بسته به یک دیدن نیست

.

مادرش مویه کنان خاک به سر می ریزد
 دست و پا می زند او موقع خندیدن نیست

.

همه دعوا سر یک پیرهن پاره شده است
 مبرش خاک زمین جامه ی پوشیدن نیست

.

غارت او که کفاف همه لشگر ندهد
 چاره اش ریختن و بردن و پاشیدن نیست