غصه دارم که چرا سوز دعا نیست مرا
 رمضان آمده و حال بکا نیست مرا 

.
 روزگاری به هوای همه کس بال زدم 
 پر پرواز به درگاه شما نیست مرا 

.
 معصیت عادت من گشته و حالم خوش نیست 
 لذتی در سحر نافله ها نیست مرا 

.
 من از این تیرگی باطن خود دلگیرم
 روشنی بخش دل و دیده چرا نیست مرا

.

دست من خالی و هر بار تظاهر کردم 
 کوله باری به جز از کبر و ریا نیست مرا

.
 چه کنم من که خدایا تو رهایم نکنی 
 بارالها به گمانم که بنا نیست مرا …

.
 به حسین تو قسم قافیه را باخته ام 
 اقتدایی به طریق شهدا نیست مرا 

.
 مادرم فاطمه در حشر هوادار من است 
 پای میزان عمل هول و ولا نیست مرا 

.
 روزی ام کن سحری گوشه ی بین الحرمین 
 هوسی جز سفر کرببلا نیست مرا