توی شب های تنهایی تو روزایی که بی تابم
می کشونی تو قلاب دل و اربابم
پای این علم یه روز به تو مبتلا شدم
تو کشوندی قلبمو تا که سر به راه شدم
من پای روضه ی شما تا عمر دارم سینه می زنم
تا جون دارم گریه می کنم
ای همه هستی و باغ و بهارم
ای کس و کارم و صبر و قرارم
من که به جز تو کسی رو ندارم
