تو نور خدایی؛ تو خورشید نسل زهرایی

امام دو عالم؛ غریب شهر سامرایی

خون شیعه، نذر غبار روی مزار پاک تو

یا مولانا یا مقتدانا! دنیا فدای خاک تو

تو این عالم، قبله‌ی مرادی

گداتم من، یا امام هادی

تو افتخار ولایتت رو به شیعه دادی

تو جمع صفاتی؛ تو پرچم دار آل‌الله

تو راه نجاتی؛ تووی این طوفان گمراهی

خاک پاتو، می‌بوسه شیعه؛ ناموس شیعه، نام تو

وقتی عالم، گم کرده راهو؛ می‌جوشه نور از جام تو

خدا وقتی اذن عاشقی داد

به ما تاج خادم‌النقی داد

دلی پر از عشق به رنگ سرخ شقایقی داد

تو ان‌قدر غریبی که تنهای تنها جون‌دادی

توام مثل جدّت، رووی خاک حجره افتادی

افتادی و عالم دوباره، رنگ غروب عاشوراست

توو این غربت با اشک و زاری، ذکر ملائک یازهراست

از این‌جای روضه‌ی تو عینه

توو گودال و روضه‌ی حسینه

جون میدی و روو لبای سرخت، شهادتینه