گرچه همیشه رازم ، پیش تو برملا بود

نَشکَن دل کسی که ، کارش خدا خدا بود

شرمنده ام به قرآن ، خیلی خراب کردم

ویرانه‌ی دل من ، یک روز خوش‌نما بود

ظرفِ پُر از تَرَک را ، نقداً خودت خریدی

قلب شکسته‌ی من ، با اینکه بی بها بود

دست از تو تا کشیدم ، دنیا کِشیده ام زد

عاشق بدون معشوق ، سهمش فقط بلا بود

تا گوشه ای نشستم ، پیشم نشستی انگار

پس راه اصلی وصل ، در کُنج انزوا بود

حتّی نگفته ای کیست ، من را بغل گرفتی

بخشایشت همیشه ،بی چون و بی چرا بود

چادر نماز زهرا ، مصداق یا مُجیر است

در اوج بی پناهی، مادر پناه ما بود

آب و غذای ما را ، شخصِ حسن رسانده

رزق از کریم‌ خوردن ، خوشبختی گدا بود

بیچاره ام..،به حَقِّ ، حیدر الهی العفو

مُهر قبولی من ، در دستِ مرتضی بود

قیمت گرفت تربت ، تا خاکی از نجف شد

ایوان طلای حیدر ، اعجاز کیمیا بود

نوکر دلش گرفته ، دلتنگی اش حسین است

ای کاش روزیِ ما ، امسال کربلا بود

افطارِ تشنه‌لب‌ها ، اشک است ، اشک روضه

یاد همان لبی که ، پامالِ چکمه ها بود

▪️

کهنه‌حصیرِ دِه هم ، جمعش نکرد آخر...

آن جسمِ قطعه قطعه ، از بس جدا جدا بود