دل صبور ولی بی قرار هم داری
به لطف حضر‌‌تتان روزگار هم داری
من از بلندترین جای عرش افتادم
مگر بلندتر از چشم یار هم داریم
کبوتر‌یم و قفس مژده ی رهایی نیست
غریبه ایم و در این شهر آشنایی نیست
گناه فاصله انداخت بین ما و حسین
وگرنه دلبر ما طالب جدایی نیست
شراب عشق کسی چون حسین گیرا نیست
نگرد در پی همچون حسین زیرا نیست