سلام ماه مناجاتیان سلام هلال
سلام ای که تویی بر مدار عرش کمال

منور است جهان از کمال حیدر و آل
و علمُ نورٌ فی قلبِ در مسیر کمال

تحولیست در عالم محرمِ هر سال
بتاب بر دل ما یا محول الاحوال

محرم آمده از راه مرده زنده کند
به اشک تیغه شمشیر دین برنده کند

 

اگر نبود محرم، اگر نبود قیام
نبود هیچ اثری از پیمبر و اسلام

اگر نبود محرم، اگر نبود پیام
نمانده بود ز اسلام ناب؛ حتی نام

اگر نبود محرم، اگر نبود امام
حرام بود حلال و حلال بود حرام

گمان مدار که اسلام و عشق میمیرند
به شور ماه عزا جان تازه میگیرند

 

اگر نبود محرم، دعا هدر میرفت
تمام معجزه ی انبیا هدر میرفت…

فقط نه خون دل مصطفی هدر میرفت
که صبر و زحمت شیر خدا هدر میرفت

بماند اینکه چه میشد چه ها هدر میرفت
کبودی رخ خیر النساء هدر میرفت

نوشتند که باز این چه شورش است
مگر که صور را ندمیدند و آمده محشر

 

عزای اولِ آن کشته، عالم زَر بود
کسی که سینه زد، اول خود پیمبر بود

کسی که ناله اول کشید حیدر بود
کسی که لطمه ی اول نواخت مادر بود…

و این عزای عظیم از هجوم بر در بود
دری که شرط نجات از عذاب محشر بود

رسید شعله آن در به کربلایِ حسین
شروع شد ز همان کوچه ها عزایِ حسین

 

غبار فتنه چو برخاست روی حق گم شد
حسین کشته ی تیغ سکوت مردم شد

چو بوسه گاه رُسل بوسه گاه هیزم شد
به سمت خیمه ی آل علی تهاجم شد

جهان ز ماتم آن کوچه در تلاطم شد
که بوسه گاه نبی جای بوسه ی سُم شد

به سمت مسجد بردند تا که حیدر را
گذاشت شمر به حلقوم شاه خنجر را…