ای حرم ، گوشه‌ای از ایوانت
ای بهشت خدا خراسانت
ای تمامِ وجود ، سفرۀ جود
مَلک و جن و انس ، مهمانت
دین و ایمانِ من ولایت توست
هرچه داریم از عنایت توست
ای ولایت کمالِ ایمانم
کلِ توحید و کل و قرآنم
«اَکرمو الضَیف»را شما گفتید
در به رویم نبند ، مهمانم
تو رئوفِ همه رئوفانی
هیچکس را زِ در نمی‌رانی
دردجان را طبیب کیست؟تویی
فقرا را حبیب کیست؟ تویی
پدر و مادرم به قربانت
آشنای غریب کیست؟تویی
که به زوّار خود سلام کند؟
پیش پای گدا قیام کند؟
به حریمِ مطهرت سوگند
به قم و صحن خواهرت سوگند
به حسین و به عمه‌ات سوگند
به جواد و به مادرت سوگند
دستِ حاجت به دامن تو زدم
تو به رویم نیاوری که بدم
مظهرِ رحمتِ خداوندی
آرزوی هر آرزومندی
دشمنت هم اگر ز در آید
به خدا در براو نمی‌بندی
همه را زائرت خطاب کنی
کی گنهکار را جواب کنی
کاهم و کوهِ معصیت بارم
روسیاهم بدم گنهکارم
آبروی مرا مبر مولا
به همه گفته‌ام رضا دارم
گرچه بی‌قیمتم اگر چه بدم
هیچکس جزشما نمی‌خردم
ای دو عالم حریمِ محترمت
من و لطف و عنایتُ کرمت
بس که آقا و مهربان هستی
دلِ آلوده ام شده حرمَت
جز تو اُلفت به کس نمی گیرم
دلِ خود از تو پس نمی گیرم