گم شده راهم چه بی اراده

افتادم از پا میان جاده

ولی دوباره این دل ساده 

با صدتا امید دل به تو داده

از خونه ی تو وقتی میشم دور 

تا قفس غم دل میشه محصور 

میشه نصیبم یه قلب رنجور 

دنیای تاریک شب‌های بی نور