نَخْلى از اَشک تو سیراب نگردید دگر

از همان لحظه که بر فرقِ تو شمشیر آمد

حوریان هم به عزاى تو سیه پوشیدند

تا بِگوشِ فَلَکَتْ، نَعره ى تکبیر آمد

شیر، تَجْویز به درمان سَرت کرد طبیب 

هر که آمد به مُلاقات تو، با شیر آمد

صُحبت از شیر شد و رَفت دلم کرب‌وبلا

که به میدان، پسرى با پدرى پیر آمد

قَدْرِ یک جُرعه ازین شیر، اگر داشت رُباب 

طفل مى‌مانْد، ولى حرمله با تیر آمد