ای آفتاب عشق و عدالت شتاب کن

باز آ قنوت باغچه را مستجاب کن

 این خاک تشنه بی‌تو به باران نمی‌رسد

باغ خزان زده به بهاران نمی‌رسد

 خورشیدی و زمین و زمان در مدار توست

مولای من بیا که جهان بی‌قرار توست

  مولا بیا به دین بده روح دوباره‌ای

با ذوالفقار فتح، شکوه دوباره‌ای

 هر سنگ را نگاه تو سجّیل می‌کند

یا هر پرنده را چو ابابیل می‌کند

 باز آ که دست ظلم و ستم را قلم کنی

باز آ که باز عدل علی را علم کنی

 باز آ که در مدینه قیامت به‌پا شود

صحن و سرای حضرت زهرا بنا شود

در هر نگات نور خدا موج می‌زند

امید سیدالشهدا موج می‌زند

 آمیزه‌ی صلابت و احساس دیدنی‌ست

در قامتت رشادت عباس دیدنی‌ست

 سمت تو آب‌های روان سجده می‌کنند

بر خاک پات مُلک و مکان سجده می‌کنند

 تا واژه واژه‌ات ملکوت حقایق است

در هر نگات جلوه‌ی صد صبح صادق است

 دلبستگی به رحمت تو در نهاد ماست

پلکی بزن، نگاه تو باب المراد ماست

 برپا شده‌ست در دل عالم چه محشری

دیگر بتاب ماه خدا! یابن عسکری

 من تشنه‌ی نگاه توأم أیها العزیز

دلتنگ روی ماه توأم أیها العزیز

 تا کی نصیب ماست «اَرَی الخَلق» و «لا تُری»

کی می‌شود نوای «اَنا المَهدی» تو را ...

 از سمت کعبه بشنوم ای جانِ جانِ جان

«عَجّل عَلی ظُهُورِکَ یا صاحِبَ الزّمان»