نه گنبد و نه سنگ قبر

نه حتی یک شمع و چراغ 

نه سایبون نه زائری

نه ایوون نه یک رواق

تو خیالم سر رو خاک بقیع می‌زارم 

مثل ابر بهاری از غمت میبارم 

تربتی که جا قدمای بیبی زهراست 

سایبونش به وسعت عرش معلاست 

اینجا نمیزارن گریه کنی 

خاکش بوی خرابه رو میده 

از بس رقیه روهم کتک زدن 

گریه می کرد بریده بریده