شد به دوش احمد آن رشک ملک

 چون دعای مستجابی بر فلک

 از فراز کعبه بت ها در فکند

 جمله در پای پیغمبر فکند 

چون ز عرش دوش احمد بازگشت

 بر دل پاک علی این راز گشت

 از ادب کاری که کردم دور بود

 پای من کتف رسول اللّه بِسود 

شبنم از گلزار رخسارش چکید

 نو بهارش را خزان غم دمید