لال است آن‌زبان که نگوید ثنای‌تو

کور است دیده‌ای‌که‌ببیند سوای‌تو

رحمت‌به‌روح صائب شیرین‌سخن که گفت:

«عالم پر است از تو و خالی است جای تو»

از آن‌سری،که‌پای گذاری به‌چشم ما

ای‌چشم‌جبرئیل امین! جای پای تو

هرشب،دلم‌مسافرسرداب‌سامره‌ست

همچون‌کبوتری که پرد در‌هوای تو