وقتی که پا به سن میذاری
نمی‌برن پیاده هیچ جایی
در خونه‌ت نمی‌شه بلوایی
حُرمت داره موی سفیدت
بزرگ یک محل که باشی
سنگ تموم براتو می‌ذارن
همیشه عزت احترام دارن
آبا و اجداد شهیدت
کجا یه پیرمردو نصف شب
پای برهنه دنبال مرکب
می‌برن از خونه خدایا
بد جوری بردنش بی‌انصافا
این دفه زنده می‌مونه آیا
کسی چه می‌دونه خدایا
وقتی که می‌شنوی تو روضه
زادهء ابراهیم تو آتیشه
در خونه با حمله وا می‌شه
یاد چی می‌افتی خدایی
تو مجلس امام صادق
حرف به زور بردن یک باباس
صحبت ترسیدن دخترهاس
مدینه‌ای یا کربلایی
آره بازم آتیش بازم هیزم
اما لگد نمی زنن مردم
به مادری با بار شیشه
خدارو شکر که مثل گودال نیست
پیکر این امام لگدمال نیست
دخترشم اسیر نمی‌شه
