سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز

سَروَش آن است که باشد ز غلامان نجف

من از شوقت زمین خوردم ولی مولا بلندم کرد

همیشه یا علی گفتم علی از جا بلندم کرد

حیدر حیدر حیدر حیدر

علی مولا علی مولا علی مولا

علی علی علی علی