همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی

چه زیان تو را که من هم برسم به آرزوی

به کسی جمال خود را ننموده‏‌ای و بینم

همه جا به هر زبانی، بود از تو گفت و گویی

بشکست اگر دل من، به فدای چشم مستت

سر خُمّ می سلامت، شکند اگر سبویی

همه موسم تفرّج، به چمن روند و صحرا

تو قدم به چشم من نه، بنشین کنار جویی