زینب آمد شام را یکباره ویران کرد و رفت

اهل عالم را زکار خویش حیران کرد و رفت

از زمین کربلا تا کوفه و شام خراب

هر کجا بنهاد پا، فتحی نمایان کرد و رفت

با لسان مرتضی از ماجرای نینوا

خطبه ای جا نسوز اندر در کوفه عنوان کرد و رفت

با کلام جانفزا، اثبات دین حق نمود

عالمی را دوستدار اهل ایمان کرد و رفت

فاش میگویم من آن بانوی عظمای دلیر

از بیان خویش دشمن را هراسان کرد و رفت

بر فرازنی چو آن قرآن ناطق را بدید

با عمل آن بی قرین اثبات قرآن کرد و رفت

در دیار شام برپا کرد از نو انقلاب

سنگر اهل ستم را سست بنیان کرد و رفت

خطبه ی غرا بیان فرمود در کاخ یزید

کاخ استبداد را از پایه ویران کرد و رفت

شام، غرق عیش و عشرت بود در وقت ورود

وقت رفتن شام را شام غریبان کرد و رفت

ساکنان نه فلک حیران ز کار زینب اند

در سما اوج ملائک با شعار زینب اند

ای سلیمان از چه مینازی به جاه و حشمتت

صد هزاران چون سلیمان ریزه خوار زینب اند

رو “الم نشرح لک” بخوان ک این آیه را

عشق گفتا بعد پیغمبر سنای زینب است

کربلا خواهی اگر از زینب کبری بگیر

چون کلید کربلا در اختیار زینب است