سلام بر کشته‌ی کاظمین

سلام بر جلوه‌ی نیرین

غریب بود مثل امام حسن

شهید شد مثل امام حسین

لب تشنه ، با نالهء آهسته

پرپر زد ، تو حجرهء در بسته

امّیدِ ، گداهای دلخسته

سیّدنا ، جوادالائمه

جود خدا ، جوادالائمه

یابن رضا ، جوادالائمه ، جوادالائمه

جوونترین امام عالمه

غیرتیه دلش پر از غمه

از کوچیکی می‌پرسید از باباش

چرا زدن سیلی به فاطمه

با چشمی ، که کاسه‌ء پُر خونه

از داغِ ، آتیشِ درِ خونه

وَاللهِ ، لَاُحرِقَ می‌خونه

ساقهء گل ، همینکه تبر خورد

برگ و برش ، به سینهء در خورد

مثل جواد ، تو قصهء کوچه ، به مجتبی برخورد

کشون کشون رو پله بردنش

خاکی شده تمام پیرَنش

پرنده‌ها رو بوم خونهَ‌شَن

که سایه‌بون داشته باشه تنش

این پیکر ، تو صحرای سوزان نیست

عطشان بود ، ولی دیگه عریان نیست

پامالِ ، سپاه سواران نیست

ای بی‌کفن ، حسین غریبم

بی‌پیروهن ، حسین غریبم

صد پاره تن ، حسین غریبم ، حسین غریبم