دیوونه‌ی کربلاتم از بچگی مبتلاتم

سینه‌زن روضه‌هاتم مجنون چشماتم

وقتی شبا بی‌قرارم سرمو رو تربت می‌ذارم

تو رو به یادم میارم دلبر و دلدارم

قربون روضه هات عطر سینه زنات

قربون پرچمه حرم کربلات

کربلا بسِ دوری

مُردَم از این صبوری بیقرار بیقرارم

کربلا خسته حالم

این شبا تو خیالم سر رو شیش گوشه میذارم

حسین وای ، حسین وای

خاطره ی اولین بار نگاه به صحن علمدار

دلم رو کرده گرفتار دلتنگم ای یار

منو یه دل هوایی خسته شدم از جدایی

میخوام بشم کربلایی مُردَم ز تنهایی

نمیگم عاشقم آخه نا لایقم میدونم

آقا جون برات آینه دغم

کربلا تا جوونم آرزومه

بتونم عاشقونه زائرت شم

کربلا دل دوباره روز و شب ناله داره

کی میشه مسافرت شم

حسین وای ، حسین وای

کرب و بلا کشتی دل شکسته و مونده در گِل

منو ندونسته قابل آقا ابوفاضل(ع)

ولی دل من میدونه ارباب من مهربونه

منو به تو میرسونه بی تو دلم خونه

سینه ام مبتلاست زخمی روضه هاست

همه آرزوم دیدن کربلاست

کربلا چی کشیدی

اون دمی که شنیدی ناله غریب مادر

کربلا در جنونم از ته دل میخونم

روضه ارباب بی سر

حسین وای ، حسین وای