لب تشنه بود ، تشنة یک جرعه آب بود

مردی که درد های دلش بی حساب بود

پا می کشید گوشة حجره به روی خاک

پروانه وار غرق تب و التهاب بود

از بسکه شعله ور شده بود آتش دلش

حتی نفس نفس زدنش هم عذاب بود

در ازدحام و هلهله های کنیزکان

فریاد استغاثة او بی جواب بود

یک جرعه آب نذر امامش کسی نکرد