رسم فاطمیه هر سال شب آخر شب دریاست

ولی امسال شب اول میخونیم روضه عباس

خبر اومد دست یار و دست فاطمه گرفته

چقدر روضمون امسال بوی علقمه گرفته

خبر اومده که سردار حاجتش روا شد آخر

مثل عباس سر گذاشته به روی دامن مادر

خبر اومده زمین خورد وارث سپاه زینب

مرد آسمون غیرت رفت به خیمه گاه زینب

حال ما رو خوب میدونه هر کی کربلا شناسه

گریه های مردم ما شده دریای حماسه

مالک اشتر مولا ذوالفقار راد مَردی

تو بهشت فاطمه میگه: خیلی خوب نوکری کردی

غرق خون شبیه عباس توی آغوش حسینه

تشییع پیکر پاکش توی بین الحرمینه

اونکه جون داد تا یه امت توی امنیت بمونن

بایدم نمازشو تو ایوون نجف بخونن

بخونید بعد علمدار روضه صاحب علم رو

جا داره همه بخونیم: دم؛ ای اهل حرم میر علمدار نیامد

به خدا بهشت چشماش سر پناه خیمه ها بود

چه گریزی بهتر از این دستش از بدن جدا بود

هر چقدرم اربا اربا بدنش اومد دوباره

ولی از علقمه ارباب تن نمونده بود بیاره

اربا اربا شدنش رو پای عاشقیش بزارید

جوونا برای جسمش برید و عبا بیارید

حتما اون لحظه آخر ذکر یا فاطمه گفته

بدنش چقدر بوی درِ نیم سوخته گرفته

تن چاک چاک قاسم ما رو میبره به مقتل

صاحب الزمان ببخشه روضه بازه شب اول

خون گرفته بود تنش رو تا که عریان نشه جسمش

چقدر پاشیده از هم حق داره قاسمه اسمش

کشته‌ی دور از وطن رو دست فاطمه سپردن

دلامون رفت توی گودال که غریب گیرش آوردن

رو لباش شکر خدا که رد خیزران نیفتاد

دستش افتاد و عقیقش دست ساربان نیفتاد

به لباس پاره پارش انبیاء سلام کردند

همه به اهل و عیالش خیلی احترام کردند

زدنش میون آتیش ولی غارتش نکردن

ده نفر زیر سم اسب هتک حرمتش نکردند