تو سلیمانی و سلطان جهان ، موریم ما

هم به تو نزدیک و هم از چشم تو دوریم ما

ذره ای ناچیز بین کهکشان ظلمتیم

در به در دنبال خورشیدیم بی نوریم ما

کلهم نورید نور واحد و این نور را

در دل رنگین کمان دیدیم ، منشوریم ما

البلاء للولاء پس دل به دریا می‌زنیم

هرگز از طوفان نمی ترسیم ، پر شوریم ما

با ولایت زنده‌ی جاوید و بی عشق علی

مردگانی تا قیامت در دل گوریم ما

بی علی مانند کاهی بر زمین افتاده ایم

با علی محکم تر از کوهیم ، مغروریم ما

در هجوم بی کسی هر شب به ما سر می‌زند

با غمش هم دلخوشی داریم ، مسروریم ما

خاک پای آن شهنشاه بدون تاج و تخت

منزجر از سلطنت های زر و زوریم‌ ما

تا نفس داریم گلبانگ هو الحق می زنیم

در طریق عاشقی بر عکس منصوریم‌ ما

هیچ راهی جز جنون در محضرش پیدا نشد

پس اگر دیوانه و مستیم ، معذوریم‌ ما

با دم لبیک یا حیدر قیامت می کنیم

نسخه‌ی مستانه ای از نفخه ی صوریم ما

از لبان ما فقط ناد علی را بشنوید

تا ابد مانوس با اذکار مذکوریم ما

با خیال آستانش عشق بازی می‌کنیم

در حقیقت از نجف بازان مشهوریم‌ ما

دانه های اشکمان تسبیح ذکر مرتضی است

بر ضریحش جای مان عالی است ، انگوریم ما

معنی دوزخ چه می باشد, بهشت بی علی

بی خیال جنت و بیگانه با حوریم ما

هرکه دنبال ثواب اینجا بیاید باخته است

در پی پاداش اگر باشیم مزدوریم ما

حیدری و فاطمی هستیم و بر روی زمین

وارثان چشمه‌ی نور علی نوریم ما

نفس را مالک شدند و مالک اشتر شدند

چشمه ی ایمان یاران سلحشوریم ما

بند بند ما اسیر نفس سرکش مانده است

ماهیان خسته ی افتاده در توریم ما

چوب خط توبه هامان پر شده این روز ها

در کتاب زندگی لبریز هاشوریم ما

چون کلاغانیم و در بین کبوتر های صحن

وصله های ناهماهنگیم، ناجوریم ما

بهترین جای مناجات است ایوان طلا

بی نجف تصویری از موسای بی طوریم ما

در گلستان حرم با طعم احلی من عسل

هر گلی را زیر و رو کردیم زنبوریم ما

نسل در نسل از مسافر های راه اربعین

سلسله در سلسله خاک نشابوریم ما

از شروط بندگی در بند حیدر بودن است

پس در این حصن حصین پیوسته محصوریم ما

یک علی در خاک ایران سه علی هم در عراق

هر کجا باشیم با این نام محشوریم ما

در نجف ، دلشوره می‌گیریم بین کوچه ها

مثل اینکه راهی بازار سرشوریم ما

عشق او دار و ندار ماست تا شام ابد

از دل و جان طالب این گنج مستوریم ما

تا هلال ماتمش بغض هلالی را شکست

بی قرار گردنی در زیر ساطوریم ما

در طواف مرقد او خلق ، حاجی می‌شوند

در حریم با صفایش سعی مشکوریم ما

تا سگان پاسبان آستان او شدیم

خلق می‌دانند در این باب ، ماموریم ما

در مضامین فضیلت های او لالیم لال

معجزاتش را نمی‌بینیم ما ، کوریم ما

سیصد آیه در مقامات علی نازل شده است

سر خوش از پیمانه ی آیات مزبوریم ما

محو در شب های پیشاور شدیم و سال هاست

مات اقبال بلند مرد لاهوریم ما

در قصیده هیچ آدابی و ترتیبی نماند

از همان بیت نخستین مست و مسحوریم ما

نام او ذکر شب قدر تمام انبیا است

قدردان قدر او در حد مقدوریم ما

راهی دار المجانین نجف خواهیم شد

همچنان در زمره‌ی مرضای منظوریم ما

عاشق مرگیم چون هنگامه‌ی دیدار اوست

چند روزی هم اگر هستیم مجبوریم ما

او قسیم النار و الجنه ست ، جای شبهه نیست

روی سنگ قبر اگر مرحوم مغفوریم ما

در زمان مرگ با ما مهربانی کن علی

پیر و زار و خسته می آییم رنجوریم ما

از شراب کهنه ی خم حسرتی در جان ما است

ساقیا یک جرعه می‌خواهیم مخموریم ما

آخرین خم باز خواهد شد به زودی یا علی

لب بجنبان ، تشنه‌ی یک جرعه دستوریم ما